درياچه كاسپين، گستره آبي پهناوري است كه همواره در طول تاريخ موجودتيش مهم بوده و هر چه به امروز نزديكتر مي شويم خصوصا 2-3 قرن اخير، بر اهميتش افزوده شده؛ چه از باب استراتژيكي بودن منطقه اي اش، و چه از باب منابع زنده و غير زنده اش و بهره برداري از آن. اين درياچه از آن رو كه در دهه هاي اخير كشورهاي مدعي مالكيت از 2 به 5 رسيده، نظام حقوقي اش به گونه اي مختل شده، و همسايگان جديد با محرز بودن بي حقي شان در برخي موارد، گرايش به عدول از عدل و انصاف نموده و خودسرانه اعمال حاكميت بر منابع در دسترس خود نموده اند و از اين باب احساس نياز به استقرار نظام حقوقي مبتني بر مصلحت و منفعت حداكثري ساحل نشينان را بيشتر نشان مي دهد. در كتاب درياچه كاسپين خطه اي از خاك وطن پس از معرفي شناسه ها و ويژگي هاي اين ابر درياچه جهان، و پاسخ به اين پرسش كه اين پهنه آبي را بايد كاسپين خواند و نه غير آن و اينكه اين حوزه آبي يك درياچه است و كنوانسيون 1982 بر آن قابل اعمال نيست.