بدون شک کمتر کسی است در این مرز و بوم که آوازه نام سهراب سپهری بزرگ به گوشش نخورده باشد. سهراب که مردی از دیار کاشان بود بی شک از مهم ترین شاعران معاصر ایرانی به شمار می رود که اشعارش به زبان های مختلف ترجمه شده و امضایی بزرگ و به یاد ماندنی در دفتر تاریخ شعر این مملکت به جای گذاشته است.

ایستگاه سوم از سری کتاب های شعر زمان ما متعلق به سهراب سپهری می باشد. کسی که هشت کتابش آرامش بخش بسیاری از دل های شکسته است.

بیوگرافی سهراب سپهری:

سهراب سپهری در 15 مهرماه 1307 در کاشان متولد شد. پدربزرگش میرزا نصرالله خان سپهری نخستین رئیس تلگراف خانه کاشان، پدرش اسدالله و مادرش ماه جنین نام داشتند که هر دو اهل هنر و شعر بودند.

سهراب سپهری پس از گذراندن دوره ابتدایی در کاشان در سال 1327 به تهران رفت و در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت.

او در سال 1332 از دانشکده هنر های زیبا فارغ التحصیل شد و نشان درجه اول علمی را دریافت کرد. در همین سال در چند نمایشگاه نقاشی در تهران شرکت کرد و نیز دومین مجموعه شعر خود را با عنوان زندگی خواب ها منتشر کرد.

در سال 1358 ناراحتی جسمی سهراپ سپهری آغاز و علائم سرطان خون در وی نمایان شد. در دی ماه همین سال جهت درمان به انگلستان سفر کرد و اسفند ماه به ایران بازگشت. سر انجام اول اردیبهشت 1359 ساعت 6 بعد از ظهر در بیمارستان پارس تهران، جان به جان آفرین تسلیم کرد.

پیشنهاد کتاب: ویرانی دروازه شرقی

پیشنهاد ما: خرید کتاب اثر مرکب

بهترین اشعار سهراب سپهری:

اهل کاشانم

روزگارم بد نیست.

تکه نانی دارم، خرده هوشی، سر سوزن ذوقی.

مدری دارم، بهتر از برگ درخت

دوستانی، بهتر از آب روان.

وخدایی که در این نزدیکی؛ 

لای این شب بوها، پای آن کاج بلند.

روی آگاهی آب، روی قانون گیاه.

من مسلمانم

قبله ام یک گل سرخ.

جانمازم چشمه، مهرم نور.

دشت سجاده من.

من وضو با تپش پنجره ها می گیرم.

در نمازم جریان دارد ماه، جریان دارد طیف.

سنگ از پشت نمازم پیداست:

همه ذرات نمازم متبلور شده است. 

من نمازم را وقتی می خوانم

که اذانش را باد، گفته باشد سر گلدسته سرو

من نمازم را پی تکبیره الاحرام علف می خوانم،

پی قد قامت موج

...