مگر می شود در برابر اندیشه و فکرایستاد؟! طلبه ای که وارد درس خارج میشود، | با آرا و افکار متعددی روبه روست که باید از بین آنها به آنچه می فهمد و برایش حجت است، عمل کند. حجتی من چه بود که مسقطی و قاضی را کافر و منحرف بدانم ؟! آن هم سید حسن مسقطی که شنیده بودم در توحید و بیان حکمت، در نجف اشرف کم نظیر است!

این افکار باعث شد عزمم را جزم کنم تا حتما به درس او بروم؛ از این رو عبایم را صاف و عمامه ام را روی سرم محکم کردم و به ضریح چوبي حرم که از در مقابل ایوان طلا پیدا بود، نگاهی انداختم و برای آن که سید حسن مسقطی و درسش را بیابم به سمت ایوان العلما و در شیخ طوسی به راه افتادم.

پیش رفتم و چشم در بین حلقه های درس میگرداندم تا عاقبت سیدی را دیدم که روی منبری کوتاه در انتهای صحن، همچون خورشید میدرخشید. دلم گواهی میداد که او سید حسن مسقطی است. آرام آرام درحالیکه صدای چکشی که یازده بار برآهن صاف میخورد، از مناره های حرم به گوش می رسید و یک ساعت قبل از ظهر را اعلام میکرد، خود را به حلقه درس او رساندم.

بیست طلبه بیشتر در آن درس حاضر نبودند. بی سروصدا نشستم. چهره ای داشت غرق در توجه، آرام، باطمأنینه، با عمامه ای سیاه؛ چهره ای که از آتش درونش گلگون شده بود. دو کتاب در دست داشت که کهنه و قدیمی بودند و آنها را با احترام روی پایش گذاشته بود. به دقت که نگاه کردم، متوجه شدم روی جلد چرمی و قدیمی کتاب اول با خط سفید رنگی نوشته است: التوحيد للصدوق،...

صفحه 295 کتاب کهکشان نیستی