موفقيت معطوف به آينده فرد يا سازمان در محيط و تعامل با آن حاصل مي شود و لذا در گرو ارتباط آسان و درست محيط با فرد و يا سازمان است. محيط چنين رابطه اي را به خودي خود و يا به ياري عوامل فرا محيطي نمي يابد بلكه سازمان و فرد بايد رابطه اي آسان درست با محيط ايجاد كنند و آن محتاحج برخورداري سازمان و فرد از خصلت ويژه اي در خلق و خوي رفتار و عملكرد است. پيش بيني پذيري خصلتي است كه فرد يا سازمان برخوردار از آن به اعتماد آفريني چهار وجهي اصل، ژرف، فراگير و پايدار) دست مي يابد. چنين اعتمادي رابطه محيط و تسهيل و تصحيح ممي كند. مسئوليت پذيري مبتني بين دو امر است و به تبع متنوع اين امر، مسئوليت پذيري نيز متنوع مي گردد. مسئوليت پذيري فرد در زندگي شخصي، مسئوليت پذيري فرد در زندگي شغل، مسئوليت پذيري سازمان در قبال محيط نمونه هايي از مسئوليت پذيري است. اخلاق سازمان از طرفي ناظر به مشاغل و حرف است زيرا هر سازماني به صنعتي چون خدمات، توليد و ... متعلق است اما بر خلاف اخلاق كار به ميان مسئوليت هاي فرد در مشاغل محدود نيتس بلكه به بيان مسئوليت هاي اخلاقي سازمان در قبال محيط مي پردازد كه بسي پيچيده تر از مسئوليت پذيري اشخاص است.