یکی از آموزه های تربیتی اسلام دعا و نیایش است، همان درخواست قلبی که طی آن انسان مستقیما با خداوند ارتباط برقرار نموده و راز ونیاز می کند و به آرامش روحی می رسد که سلامت جسم او هم تضمین می شود. انسان با دعا به خدای خود پناه می برد که سبب عزت نفس او نزد آفریدگارش می شود.

دلا بسوز که سوز تو کارها بکند 

دعای نیم شبی دفع صد بلا بکند

طبیب عشق مسیحا دم است و مشفق لیک

چو درد در تو نبیند که را دوا بکند

هنگامی که به انسان غافل و خود پرست زیان و ناراحتی برسد، مارا به طور مداوم و شبانه روزی در حال خوابیده، نشسته و ایستاده صدا می کند و برای حل گرفتاری اش دعا می کند و زمانی که ناراحتی او را بر طرف ساریم چنان از ما فاصله می گیرد و می رود که گویا اصلا ما را برای رفع گرفتاری اش فرا نخوانده بود و این گونه است که اعمال بر اسرافکاران برایشان زینت داده شده است.

در کتاب "تاثیر نماز و دعا در آرامش انسان" به قلم عبدالکریم پاک نیا تبریزی تلاش شده است تا آثار دو عمل نماز و دعا بر آرامش انسان و سلامت روحانی او از لحاظ قرآن و متون دینی مورد بررسی قرار گیرد.

پیشنهاد ما: خرید کتاب صعود چهل ساله

پیشنهاد ما: خرید کتاب اقبال الاعمال