کتاب "تبیین فلسفه تربیت رسمی و عمومی (تربیت مدرسه ای)" به منظور ارتباط فکری خوانندگان به ویژه دانشجو معلمان با مباحث فلسفه تربیت رسمی و عمومی در کشور نگاشته شده است. 

این اثر می کوشد تا موقعیت یادگیری مناسبی را ایجاد کند تا خوانندگان محترم به بحث و فحص درباره مسائل فلسفه تربیت مدرسه ای متناسب با فرهنگ و شرایط خاص ایران بپردازد.

به این ترتیب خوانندگان با مطالعه این است گویا در سفری هفت مرحله ای همراه می شوند با تجربه فلسفه ورزی به درک درخوری از چیستی، چرایی و چگونگی تربیت مدرسه ای. این کتاب توسط انتشارات پژوهشگاه حوزه و دانشگاه در قطع رقعی و با 276 صفحه به چاپ رسیده است.

چرا فلسفه تربیت مدرسه ای؟

اگر جریان تربیت در مدارس را مورد تأمل و ژرف نگری و طرح برخی پرسش های اساسی در مورد آن با شیوه فلسفی قرار دهیم و از نتیجه و محصول این گونه ژرف اندیشی با تعبير «فلسفه تربیت مدرسه ای» یاد کنیم،

آنگاه طرح این پرسش مهم که «چرا یک عامل تربیتی مرتبط با نظام تربیت مدرسه ای (اعم از معلم، مدیر و کارشناس) باید فلسفه تربیت مدرسه ای را بیاموزد؟» یا به بیان دیگر،دانستن فلسفه تربیت مدرسه ای چه سودمندی و فایده ای برای کارگزاران مدارس دارد؟»، از جانب هر معلم و یا دانشجو معلم هوشمند، امری طبیعی است.

در سنت آموزشی معلمان مسلمان، طرح چنین پرسشی در آغاز تدریس هر موضوع علمی مورد توجه بوده است. آنها براین باور بودند که پیش از شروع آموختن مباحث هر علم، استاد می بایست هشت نکته مقدماتی را برای طلاب مشخص و روشن نماید.

به این هشت نکته، رئوس ثمانيه محورهای هشت گانه) گفته می شد. یکی از این محورهای هشت گانه، فایده آن علم است، یعنی اینکه دانشجوی یک علم باید درکی از پیامد آموختن آن علم در ذهن داشته باشد و بفهمد که آموختن و انتشار آن علم چه ضرورتی برای خود او و یا جامعه دارد،

البته این پرسش به طور طبیعی برای هر یادگیرنده ای (دانش آموز و دانشجویی در آغاز هر دوره و مرحله ای از تحصیلات رسمی طرح می شود که «چرا باید این علم را فراگرفت؟» بدون چنین درکی از چرایی و ضرورت کسب آن علم، بی تردید یادگیری و فهم به خوبی صورت نخواهد گرفت و به احتمال زیاد فواید و ارزش های یادگیری آن آشکار نخواهد شد،

صفحه 7 کتاب تبیین فلسفه تربیت رسمی و عمومی

ساحت های اجتماعی و سیاسی در تربیت:

ساحت تربیت اجتماعی و سیاسی بخشی از جریان تربیت مدرسه ای ناظر به کسب شایستگی هایی است که متربیان را قادر می سازد تا شهروندانی فعال و آگاه باشند و در فعالیت های اجتماعی و سیاسی مشارکت کنند.

محورهای اصلی مورد توجه در این ساحت تربیت ارتباط مناسب با دیگران (اعضای خانواده، خویشاوندان، دوستان، همسایگان و همکاران و ...)، تعامل شایسته با نهاد دولت و دیگر نهادهای مدنی و سیاسی رعایت قانون، مسئولیت پذیری، مشارکت اجتماعی و سیاسی، پاسداشت ارزش های اجتماعی)، کسب دانش و اخلاق اجتماعی و مهارتهای ارتباطی (بردباری، وفاق و همدلی، درک و فهم اجتماعی، مسالمت جویی، درک و فهم سیاسی، عدالت اجتماعی، درک و تعامل میان فرهنگی، تفاهم بين المللی، حفظ وحدت و تفاهم، توانایی های زبان ملی، محلی، جهانی) است.

جهت گیری کلان ساحت تربیت اجتماعی و سیاسی، تربیت برای عضویت فضیلت مدارانه در خانواده صالح و جامعه صالح است. ارتباط با خانواده یکی از اساسی ترین مؤلفه های ارتباط است که در شکل گیری بنیادی های هویت انسانها نقشی انکارنشدنی دارد. بر این اساس، زندگی خانوادگی، آمادگی برای آن و شکل گیری و تداوم این شکل از حیات اجتماعی از مؤلفه های اصلی و اساسی تربیت اجتماعی است.

صفحه 141 کتاب تبیین فلسفه تربیت رسمی و عمومی