این کتاب تذکره ای است بر جای مانده از دورۀ صفوی به قلم شاه طهماسب که چاپ نخست آن ،حدود صد سال قبل در برلین صورت گرفته است . اول کتاب با سی و هشت صفحه مقدمۀ مصحح آقای کریم فیضی شروع و تا انتهای متن تحقیقات و توضیحات لازم در مقدمه و متن کتاب در [ قلاب ] اعمال شده است . متن در چهار فصل است که با فهرست اعلام ،کتب ،اشخاص و منابع کتاب پایان می پذیرد .
صفویه در مجموع ،سلسله ای بودند با یک جهان بینی سنتی ،سیاسی خاص که با آمیزه هایی از صوفیگری و ناسیونالیسم ابتدایی ،در صدد مقابله با ترکان عثمانی بر آمده و تشیع را مذهب رسمی ایران اعلام کردند و در این راه به کارهای زیادی هم دست زدند . شکل مذهبی صفویه بیش از هر پادشاه دیگری مدیون اقدامات جهت دارانۀ شاه طهماسب است . این تذکره دارای ویژگی های بر جسته ای است .
1- به قلم خود شاه طهماسب نگارش یافته .
2- به طرز جالب و شگفت انگیزی خلاصه است .
3- دینی بودن تذکره ،که شاه طهماسب حود را منتسب به علی (ع) و اولاد او می خواند .
4- بخش مهمی از تذکره را حوادث جانکاه سیاسی و نظامی تشکیل می دهد .