با ظهور اسلام در اوايل سده هفتم ميلادي، آخرين افق هدايت گر و سعادت بخش آسماني فرا روي انسان ها گشوده شد. نيم قرني بيش سپري نشده بود كه اسلام در قلب سرزمين هاي متمدن آن عصر از هندوستان تا اندلس و از مغرب تا چين نفوذ كرد و معارف هدايت بخش اسلام تقريبا در تمامي مناطق جهان پيش روي حقيقت جويان قرار گرفت. بي ترديد اين پديده شگفت انگيز كه جهان را تحت تأثير خود قرار داده ريشه در عوامل غيبي داشت. در آياتي از قرآن كريم به اين حقيقت اشاره شده و ظهور دين حق و چيرگي آن بر آيين هاي تحريف شده و شرك آلود، به ارائه و نصرت خداي والا نسبت داده شده است. اين اراده الهي، افزون بر عوامل غيبي از اسباب طبيعي نيز برخوردار بود. بافت هاي اجتماعي شبه جزيره عربستان، همچنين اوضاع جهان آن روز كه در عرصه هاي گوناگون دچار نوعي پراكندگي و آشفتگي شده بود، بستر طبيعي رشد شتابنده اسلام بود. پس آگاهي از شرايط جهان معاصر در آن دوره، زواياي تاريخي ظهور و رشد اسلام و عمق تأثيرات جهاني اين آيين را روشن تر نشان مي دهد ضمن آن كه با توجه به جهاني بودن دعوت اسلام كه از همان سال هاي نخستين ظهور مورد توجه بود، شناخت اوضاع جهاني مي تواند سودمند باشد. كتاب جهان در عصر بعثت گامي است در اين راستا.