در تعريف علم منطق گفته‌اند آلت قانوني است كه بهره‌گيري و كمك از آن موجب مصونيت ذهن از خطا در فكر و تامل خواهد شد. خداوند فطرت بشري را بر اساس فكر و انديشه بنا نهاده و قوه عقل را در اختيار او قرار داده است تا با استفاده از اين نعمت و هديه الهي انسان از خطا و انديشه در تامل و انديشه در امان باشد. در كنار اين قوه عقل و انديشه كه از آن به علم ذهني تعبير مي‌شود علم خيالي كه مشترك بين انسان و حيوان است و علم وهمي كه موضع افتراق انسان از حيوان است وجود دارند. از جمله علوم مهمي كه مبين و تشريح كننده اين علم ذهني است، علم منطق مي‌باشد. اين علم در برگيرنده اصول و قواعدي است كه آگاهي و بكارگيري از آنها موجب تفكيك وهم و خيال از ساير علوم ذهني خواهد بود. مرحوم علامه مظفر در اثر حاضر خود مباحث علم منطق را از دو منظر تصوري و تصديقي به صورت جداگانه مورد بحث و بررسي قرار داده و در پايان هر مبحث نيز نتيجه هر كدام از مباحث را به صورت خلاصه آورده است.
