در حوزه تعليم و تربيت، اتخاذ روش صحيح و نتيجه بخش، امري مهم و ضروري است. چرا كه لغزش و اشتباه در انتخاب روش و بكارگيري آن، مي تواند به گمراهي و نابودي متربي منتهي شود. بنابراين بايد در پي شناخت و بكارگيري بهترين و كارآمدترين روش هاي تربتي باشيم. و چه بهتر كه در اين خصوص به سراغ قرآن رفته و اين مهم را در پرتو آيات نوراني آن جستجو كنيم. در كتاب روش هاي تربيتي در قرآن چهار روش 1. تذكر و يادآوري؛ 2. موعظه و نصيحت؛ 3. عبرت دهي؛ 4. امر و نهي، از منظر قرآن مورد بررسي قرار گرفته است. دليل اينكه اين چهار مورد در كنار هم آمده اند، كاركرد مشترك يعني جنبه هوشيارسازي و انگيزشي بودن آنهاست. ارتباط اين چهار روش با هم به گونه اي است كه يك طيف روشي را در راستاي تحقق يك هدف تشكيل مي دهند در اين طيف، ابتدا با روش تذكر و يادآوري غفلت زدايي مي شود، آنگاه با موعظه و نصيحت نوعي خشيت و رقت قلب ايجاد مي گردد. با روش عبرت دهي بر اين امر تأكيد مي شود و در نهايت با امر و نهي، متربي براي تغيير رفتار با نوعي الزام و تحميل مواجه مي گردد.