سینمای دینی: اما کجا و کدام دین؟ معنا گرایی یا آرمان گریزی؟! سینما به مثابه انرژی هسته ای است اما کجاست اهمیت؟ کتاب "عبور از سینمای سانسور" قرار است از این وضعیت غیرطبیعی در فیلم سازی ایران حرف بزند. سینمایی که در ایران چهارفصل، با تنوع اقلیمی کم نظیر، بیش از هشتاد درصد فیلم هایش در کمتر از نیمی از مساحت پایتخت ساخته می شود. کتاب " عبور از سینمای سانسور" به قلم وحید جلیلی است که توسط انتشارات شهید کاظمی به چاپ رسیده است به امید روزی که از این تبعید سینمایی، سینمای ایران خارج شود.

فقدان نقد سینما در ایران:

ما در حوزه نظریه پردازی راجع به سینما، در حوزه «فیلم نامه نویسی»، در حوزه «نقد سینمایی» ما عقبیم. یک خلأ بسیار جدی که ما در این سینمای قدرتمند پرتوان گسترده با کمیت و کیفیت قابل توجه فنی داریم، حوزه نقد سینما است. شاید بتوانیم بگوییم در ایران، نقد سینما یک صدم خود سینما رشد نکرده است!

نقد سینما که می گوییم با نقد فیلم فرق می کند. اینها دو تاست. در حوزه نقد فیلم، پیشرفت های زیادی حاصل شده است. الان هزاران نفر در کشور نقد فیلم می نویسند، از نشریات دانشجویی گرفته تا صدها نشریه و صفحه تخصصی سینمایی و سایت و کانال و.... اینها نقد فیلم می کنند که مثلا خوب بود، بد بود، فیلم نامه اش چطوری بود، از لحاظ فیلم برداری چه نمره ای می گرفت، بازی ها چطور بود و....

ولی نقد سینما با نقد فیلم متفاوت است. مانقد سینما در ایران نداریم.

صفحه 64 کتاب عبور از سینمای سانسور

فیلم طلا و مس:

فیلمی دیگر راجع به روحانیت.

ماجرای مواجهه طلبه جوانی با بیماری صعب العلاج همسرش.

از بهترین های جشنواره بیست و هشتم و از معدود فیلم هایی که دوربینش به جنوب شهر نزدیک شده است.باز هم البته از «نشانه شناسی سیاسی» این نسل انکارشده خبری نیست. دغدغه ها و نقش سیاسی شان انکار می شود تا ورژن پاستوریزهای از روحانیت ارائه شود. آنچه نیز از دروس روحانیت در فیلم روایت می شود، یا کلامی است یا اخلاقی از «فقه» خبری نیست. روحانیت منهای فقه و سیاست.باز هم راضی هستیم و گلی به گوشه جمال آقای همایون اسعدیان و دست مریزاد و خدا خیرش دهد.

صفحه170 کتاب عبور از سینمای سانسور

مفاتیح الجنان با خط درشت