فروغ ولایت تاریخ تحلیلی زندگانی امیرمؤمنان علی علیه السلام تألیف استاد محقق آیت الله جعفر سبحانی

زمانی که نگارنده از طبع و نشر کتاب فروغ ابدیت، دوره کامل زندگانی پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فارغ گشت، تصمیم گرفت زندگانی پرافتخار نخستین پیشوای شیعیان جهان، علی بن ابی طالب (علیه السلام) را نیز مطابق با شیوه همان کتاب، به رشته تحریر درآورد. که خوشبختانه توفیق نیز رفیق گردید. و کتاب در پنج فصل تألیف گردید.

موضوعات کتاب فروغ ولایت:

مجموع زندگانی امیر مؤمنان، على بن أبي طالب - عليه السلام -، را می توان به پنج دوره تقسیم نمود:

1- زندگی امام علی علیه السلام قبل از بعثت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله.
2- زندگی امام علی علیه السلام پس از بعثت پیامبر و قبل از هجرت.
3- زندگی امام علی علیه السلام پس از هجرت و پیش از رحتل پیامبر صلی الله علیه و آله.
4- زندگی امام علی علیه السلام پس از درگذشت پیامبر صلی الله علیه و آله و قبل از خلافت
5- دوران خلافت امام علی علیه السلام

و فصل بندی کتاب حاضر، بر مبنای دوره های فوق می باشد. در این پنج فصل، زندگی عادی امام - عليه السلام -، به صورت گویا ومستند، بیان شده است

تلاش بر آن بوده است که از هر نوع مبالغه وحدسهای بی اساس دوری شود. کوشیده شده که ارجاع به مصادر اصلی، نه اطناب ممل باشد ونه ایجاز مخل(نه به صورت طولانی خسته کننده و نه کوتاه ناقص)؛ بلکه مصادر ومآخذ را تا جایی که برای نوع خوانندگان فارسی زبان ملال آور نباشد، وبه قدر کفایت، بیان شده است.

کتاب حاضر، زندگی عادی و شخصی امام(علیه السلام) را ترسیم می کند. ولی فصول دیگر از زندگی آن حضرت، همچون علم و دانش، زهد و پارسایی، فضائل و مناقب، خطبه ها و خطابه ها، رسائل و نامه ها، پندها و کلمات قصار، احتجاجات و مناظرات، اصحاب و یاران ایشان و سرگذشت آنان، معجزات و کرامات، قضاوتها و داوری های محیّر العقول و... در این کتاب مورد بحث و بررسی قرار نگرفته است.

خرید کتاب نخل میثم

بخشی از پیشگفتار کتاب فروغ ولایت

بی تردید، رهبران آسمانی و پیامبران بزرگ خداوند و نمایندگان پاك و وارسته آنان، موج آفرینانی هستند که با موج هدایت بی نظیر خود، کشتی جامعه را، از طریق پرورش خرد ومنطق ودعوت آدمیان به ساختن سرای جاویدان، به ساحل نجات و نیکبختی ابدی رهنمون شده، تمدنی بر اساس پایه های الهی وانسانی پی می ریزند.

این عظمت آفرینان همیشه عرصه پیکار با پلیدیها و زشتیها، با روش هدایتی خداگونه خود، عزت وکرامت را برای جوامع انسانی به ارمغان می آورند؛ که به گواهی تاریخ، هر آنجا که نور وحی درخشیده است، منطق وخرد آدمی شکفتن گرفته، باعث پیشرفت تمدن بشری شده است. پیامبر اسلام، نوری بود که در دل ظلمت جهل و بت پرستی انسانها درخشید وجامعة عفریت زده آن روزگاران را با فرشته انسانیت آشنا ساخت وتمدنی را پی نهاد که به تصديق همگان، پربارترین و زیباترین تمدنهاست که تاکنون، دنيا همانند آن را به خود ندیده است.

و اگر، و فقط اگر، مسلمانان در مسیری که حضرتش برای جامعه اسلامی ترسیم نموده بود، گام بر می داشتند و از اختلاف و دو دستگی، وانانیت وتعصب دست می کشیدند، به یقین وصد يقين، تاکنون، در خلال گذشت این چهارده قرن، میوه های شیرینتر وگواراتری از شجره مبارکه تمدن شکوهمند اسلامی برمی چیدند و مجد و عظمت خود را در جهان پر ظلم و فساد، نگهبان می بودند.

اما افسوس و هزاران افسوس که پس از رحلت جانگداز پیامبر ختمی مرتبت، جدال و پرخاشگری، و هوا پرستی و مقام طلبی، بر بخشی از مسلمانان چیره گشت وانحرافی بزرگ و بس خطرناك در مسیر هدایت الهی پدید آورد و خط مستقيم رهبری را آسیب فراوان زد. به راستی، ناخشنودی جامعه آن روز از چه روی بود؟ و به کدامین علت، طریق ناسپاسی و طغيانگری اختیار کردند؟ بلی، ناسپاسی و ناخشنودی آنان، به جهت مخالفت با امامی بود که پیامبر اکرم، در مناسبتها و رویدادهای مختلف، به آنان معرفی کرده بود.

و سرانجام غم انگیز و اسفبار این ناسپاسيها و مخالفتها، آن که سرآمد همه پرهیزگاران و مؤمنان، عالمان و دانشمندان، سیاستمداران و مدبران،... و خلاصه بزرگترین رهبر الهی بعد از پیامبر اکرم، بیست و پنج سال تمام در کنج خانه نشست و تنها توانست از تفرق جامعه اسلامی نوپای آن روز جلوگیری به عمل آورد. وبه يقين می توان گفت که جهان آن روز، نه تنها على - عليه السلام - را نشناخت، بلکه حتی در گوشه ای از فضایل آن امام بزرگ را نیز نداشت.

اما پس از آن بیست و پنج سال گوشه نشینی، که به تعبیر حضرتش به مانند خاری در چشم و استخوانی در گلو بود، هنگامی که انحرافات جامعه از خط مستقيم رهبری پیامبر صلى الله عليه و سلم کاملا آشکار گشت و مسلمانان آمادگی یافتند تا از دست رفته ها را به دست آورند، به سراغ رهبر واقعی وشخصیت والا و مربی بزرگ خود رفتند تا او، بار دیگر، به انحرافات پایان بخشیده، حکومت عدل وقسط را همان گونه که پیامبر می خواست، برپا سازد.

اگر چه آنان با این هدف مقدس، دست بیعت با على - عليه السلام - دادند و ایشان نیز به حکم فرمان خداوند که هنگام فراهم شدن زمینه برای برپا ساختن حکومت عدل وقسط، باید به پا خاست» با آنان بیعت کرد؛ ولی انحراف در جامعه اسلامی به قدری وسیع و گسترده بود که ترمیم آن جز با جهاد و قتال با منحرفان امکان پذیر نبود. از این رو، دوران خلافت آن رادمرد و اسوۂ ایمان، صرف پرداختن به جنگهای داخلی شد. از نبرد با ناكثان ( پیمان شکنان) آغاز گردید و با ریشه کن کردن مارقان (از دین بیرون رفتگان) خاتمه یافت.

و سرانجام توسط بقایای دشمنانان داخلی (خوارج نهروان) و به دست شقی ترین فرد همیشه تاریخ، در خانه خدا، شربت شهادت نوشید، همچنان که در خانه خدا دیده به جهان گشوده بود. و زندگی پر برکت و گرانبهای خود را در پیمودن راه میان این دو معبد مقدس [کعبه ومحراب کوفه ] گذراند..

پیشنهاد کتاب: عصرهای کریسکان