قرن هاست همه شواهد قرائن ما را به اين « راز سر به مهر» توجه مي دهند. دُرّ گرانبهاي آرميده در غرب كوير مرگز ايران كه تلالواش در سرنوشت و سعادت همه دنيا اثر گذار مي باشد، گوهر نابي است كه نه جابه جا و دگرگون مي شود، نه قابل سرقت و نابودي است و نه كسي را ياراي ارزش گذاري آن مي باشد. هر چند از هزار و چهارصد سال قبل به بركت اشارت هاي ائمه معصومين عليهم السلام و با زدودن گرد و خاك غربت و بي خبري از اين دُر گران بها، كليات آن براي خواص آشكار شد و حضرت جبرئيل امين و ائمه عصمت و طهارت عليهم السلام با بيان مطالب مهمي در خصوص «قم» و «اهل قم» اندكي از پرده ها را كنار زدند، ولي كنار رفتن پرده همان و افزودن بر بهت خواص نيز همان زيرا در حال حقايق شگفت انگيز از گذشته و آينده قم بر ايشان مكشوف مي شد كه از جزئيات آن ناآگاه نبودند و اين ناآگاهي همچنان ادامه دارد. هنگامي كه نگين عالم آفرينش بر دوش حضرت جبرئيل عليه السلام به معراج مي رفتند و در مسير خود از آسمان چهارم، قم را در حالي رويت نمودند كه همچون گنبدي از لؤلؤ با چهار ستون و چهار درب همچون ديباي سبز مي درخشيد، با تعجب از جبرئيل سوال نمودند كه: يَا جَبْرَئيل ما هَذِهِ القُبَّةُ الَّتي لَمْ أَرَ في السَّماء الرَّابِعِة أحْسَنَ منِْهَا؟ اين گنبد چيست كه در آسمان چهارم بهتر از آن را نديدم؟ و جبرئيل عليه السلام عرضه داشتند.: حَبيبي مُحَمَّدٌ هذِهِ صوُرَةُ مَدينَةٍ يُقَاُل لَهُا قُمُّ اي سرورم محمد! اين تصوير شهري است كه به آن قم مي گويند.