لؤلؤ و مرجان
مولف (پدیدآور) :حاج حسین بن محمد تقی نوری طبرسی (محدث نوری)
ویراستار (مصحح) :کریم فیضی
کتاب «لؤلؤ و مرجان» مرحوم حاج میرزا حسین نوری (اعلی الله مقامه) استاد مرحوم حاج شیخ عباس قمی و مرحوم حاج شیخ علی اکبر نهاوندی در مشهد و مرحوم حاج شیخ محمد باقر بیرجندی محدث - که مرحوم حاج شیخ عباس را همه می شناسیم - بسیار مرد فوق العاده ای بوده است، محدث است، ولی در فن خودش فوق العاده متبحر است، عجیب متبحر است. از آن حافظه های بسیار قوی بوده است و مرد با ذوقی هم بوده است و مرد بسیار با شور، با حرارت، با ایمان. گو اینکه این مرد بعضی از کتابها نوشت که شان او نبود و علمای وقت هم ملامتش کردند، ولی معمولا کتابهایش خوب است. مخصوصا کتابی در همین موضوع منبر نوشته است به نام «لؤلؤ و مرجان» . این کتاب با اینکه کتاب کوچکی است، فوق العاده کتاب خوبی و خورند این زمانه است. در این کتاب راجع به وظایف اهل منبر سخن گفته است.
این کتاب در دو فصل است: یک فصل[در]اخلاص، یعنی خلوص نیت، که شرط اول گوینده، خطیب، واعظ، روضه خوان خلوص نیت است، که وقتی منبر می رود، روضه می خواند به طمع پول نباشد، به طمع دیگری نباشد.فصل دوم صدق و راستی است و در اینجاست که موضوع راست گفتن و موضوع دروغ گفتن[را مطرح کرده است. ]انواع دروغها[را بیان کرده، ]که من خیال نمی کنم در هیچ کتابی در باره دروغ به طور کلی، به اندازه ای که در این کتاب بحث شده است[بحث شده باشد. ]اخبار و روایاتش و انواع دروغ آنجا ذکر و تشریح شده است. چنین کتابی شاید در دنیا وجود نداشته باشد. عجیب این مرد تبحر به خرج داده است! این مرد بزرگ، در همین کتاب خودش نمونه هایی، آنهم نمونه هایی از دروغهایی که معمول است و اینها را به این حادثه بزرگ، حادثه تاریخی کربلا، نسبت می دهند ذکر کرده است.
