انقلاب اسلامي به عنوان يك واقعه سياسي در سال 1357 به پيروزي رسيد در پي آن، كتاب ها و آثار بي شماري پديد آمد. پژوهش پيش رو به درستي و نادرستي نظرياتي كه درباره انقلاب اسلامي ارائه شده نمي پردازد. اين تحقيق بر وجود مباني فكري براي انقلاب اسلامي كه ريشه عميق در انديشه اسلامي و فرهنگ تشيع دارد، استوار است. سوال اين تحقيق اين است كه چرا امام خميني به عنوان رهبر انقلاب و به تبع ايشان ساير انقلابيون، عليه حكومت سلطنتي پهلوي قيام كردند؟ به بيان ديگر،‌ امام خميني به عنوان فقيهي كه پايبند شريعت بود، با چه مجوزي از شرع عليه شاه برخاست؟ به عبارت سوم،‌ امام خميني چه تكاليف الزامي را احساس كرد كه لزوم قيام عليه شاه را مطرح ساخت و اين تكاليف از منظر امام خميني كدام اند؟ در پاسخ به اين پرسش پژوهش حاضر در چهار فصل سامان يافته است فصل اول كه چارچوب نظري اين تحقيق است به مفاهيم و كليات پرداخته است فصل دوم به بررسي نقش امر به معروف و نهي از منكر در انقلاب اسلامي مي پردازد. در فصل سوم به كنكاش مبنايي ديگر از انقلاب اسلامي پرداخته شده است و در فصل پاياني به عنوان وجوب ظلم ستيزي، كتاب مباني فقهي انقلاب اسلامي در انديشه امام خميني رحمه الله به پايان مي رسد.