مولف و پژوهشگر محترم مي‌نويسند: بنا به ترتيب مذهبي خانوادگي اين سودا درسرم بود كه درباره مقام و منزلت چهارده معصوم كتابي متناسب با پسند خواص و مردم اهل دل تدوين نمايم كه توفيق ارائه هفت مرواريد يك صدق حاصل شد. مرواريد اول اختصاص به نيايشها دارد. زماني كه درمانده‌اي روي به خالق آورده و ناله سر مي‌دهد كه الهي مي‌داني كه ناتوانم پس از بلا برهانم الهي! اگر كاسني تلخ است از بوستان است و اگر عبدالله مجرم است از دوستان است. مرواريد دوم: اعياد و جشنهاي ائمه اطهار عليهم السلام فرا مي‌رسد، و مداح اهل بيت عاشقانه به دنبال اشعاري مي‌گردد كه در مناقب چهارده معصوم عليها السلام مي‌باشند. مرواريد سوم : ايام سوگواري ائمه عليهم السلام را به ياد مي‌آورد و ترجيع بند محتشم كاشاني را مي‌خواند كه: بازاين چه شور است كه در خلق عالم است باز اين چه نوحه و چه عذاب و چه ماتم است مرواريد چهارم: به ياد مادر و تالمات و آرزوهاي او مرواريد پنجم: به ياد رنجهاي معلم و استاد مرواريد ششم: پند و اندرزهاي راهبرن و راهنمايان مرواريد هفتم: كه حسن ختام است و جايگاه ويژه‌اي دارد. حب الوطن من الايمان و تقدير و تشكر از فرهيختگان نام آور ايران زمين است فردوسي مي‌سرايد: چو ايرن بناشد تن من مباد بر اين بوم و بر، زنده يك تن مباد اين مرواريد هفتگانه بنا به قداست عدد هفت در روايت و آداب،‌در هفت فصل تدوين شد.