کتاب همرزمان حسین علیه السلام مجموعه ی ده سخنرانی از حضرت آیت الله العظمی سید علی خامنه ای (مد ظله العالی) در باب عنصر مبارزه در سیره ی ائمه ی معصومین (عليهم السلام) است که در محرم سال ۱۳۹۳ هجری قمری برابر با بهمن ۱۳۵۱ هجری شمسی - که فضای اختناق ستم شاهی و فشار و سرکوب مبارزان توسط ساواک رژیم بیدادگر پهلوی به اوج خود رسیده بود - در هیئت انصارالحسین (علیه السلام)تهران ایراد شده است.

معظم له در این سلسله سخنرانیها، درباره ی اهمیت شناخت صحیح امامان و توطئه ی دشمنان برای تحریف چهره ی مبارزاتی آنان معنای جهاد و مقصود از مجاهدت ائمه (علیهم السلام) سخن گفته اند.

وحدت شخصیت معصومین (عليهم السلام) در امر جهاد و حیات سیاسی امام سجاد، امام باقر، امام صادق و امام کاظم (عليهم السلام) را تحلیل کرده و با طرح «انسان ۲۵۰ ساله»، مراد از آن را توضیح داده اند. سپس به بیان حقیقت فعالیتهای سیاسی آشکار امامزادگان از قبیل زید بن علی (علیه السلام) پرداخته اند، و سپس وجه توجه ائمه (عليهم السلام) به شعرای مجاهد و برخورد سخت با علمای درباری را بیان کرده و مقصود از تقیه را شرح داده اند.

مؤسسه ی پژوهشی - فرهنگی انقلاب اسلامی (دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (مدظله العالی)) مجموعه ی متن سخنرانی ها را که پس از پیاده سازی از سند صوتی، ویرایش و تنظیم شده است، در اختیار خوانندگان ارجمند، جویندگان راه و روش واقعی ائمه ی هدى ( عليهم السلام) قرار می دهد. در تنظیم متن سخنرانیها، به دلیل فقدان سند صوتی از گفتار نهم و دهم، به متن پیاده شده ی آن دو گفتار که در زمان ایراد بیانات تولید شده، اکتفا شده است.

بخشی از مقدمه کتاب همرزمان حسین علیه السلام

دوام سلطه و حکومت خلفای جور در طول قرون متمادی، بتدریج به این باور عمومی حتی نزد غالب متفکران انجامید که اساسا مبارزه با ظلم و ظالم و تشکیل حکومت اسلامی برای تحقق عینی و عملی دین، وظیفه و تکلیفی است که ائمه ی معصومین (عليهم السلام) یعنی جانشینان راستین سید المرسلین ( صلى الله عليه وآله) جز در بعضی ادوار - که جلوه ی بارز آن، قیام حضرت اباعبدالله الحسين (عليه السلام) و مبارزه ی رودررو با طاغوت زمان در حماسه ی عاشورا است - تلاشی عملی برای ایفای آن مبذول نداشته اند، هرچند این سکوت و سکون، به سبب فشار فرساینده ی حاکمان و عمل به وظیفه ی اسلامی تقیه بوده باشد. از این رو، ائمه ی هدی (صلوات الله عليهم)، در نگاه عموم مسلمين بلکه در چشم قاطبه ی پیروان خود، آن سلاله ی پاک نبی ( صلی الله علیه وآله) و اسوه های علم و فضلیت و عبادت حقند که فاقد هرگونه کنش یا تأثیر سیاسی و مبارزه با طواغیت زمان محسوب می شوند. بدیهی است که چنین تصوری، تا چه حد در سوق دادن جوامع اسلامی به خمودی و سستی و ظلم پذیری نقش مؤثر داشته است؛ هرچند از نقش زیرکانه ی دستگاه حکومت برای تصویر چهره ی ائمه اطهار(عليهم السلام)

بعنوان شخصیتهای برجسته ی پاک نهادی که راضی از اقدامات حاکمان بلکه همراه با آنان بوده اند نباید غافل بود. براستی با وجود چنین پنداری، کدام شیعه ی راستین امامان معصوم (عليهم السلام) به خود جرأت می دهد اندیشه ای حتی کمتر از اندیشه ی آنچه در واقعه ی کربلا صورت گرفت در ذهن بپرورد؟ و براین اساس آیا نباید مجاهدت و فداکاری امام حسین ( علیه السلام) و یارانش را منحصر به شرایط مختص به آن حضرت دانست؟

در مقابل این طرز تفکر غالب، حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (مدظله العالی) بر پایه ی تحقیق و تأمل در تاریخ اسلام و با استناد به احادیث معتبر از یک سو و روایات تاریخی از سوی دیگر بر این باورند که تمامی پیشوایان دین ( عليهم السلام) پس از قیام عاشورا تلاش وسیعی را برای مبارزه با حکومت ظلم و براندازی آن و تشکیل حکومت نبوی (صلی الله عليه وآله) سامان داده اند، گرچه این تلاشها به اقتضای شرایط مختلف ناشی از قهر و سلطه ی حاکمان جبار، اکثراً به شکل غیر آشکار صورت می گرفته است. بر این اساس، امامان معصوم - از امام سجاد تا امام عسکری (علیهم السلام) - همگی مجاهدانی بوده اند که از هیچ گونه اقدام عملی رودررو، تشکیلاتی، تبیینی و مانند آن با قصد حاکم کردن ارزشهای الهی با تشکیل حکومتی که خود در رأس آن قرار گیرند، فروگذار نکرده اند، و بنابراین همگی همگامان و همرزمان امام حسین (علیه السلام) و در جبهه ی واحد با آن مظهر مبارزه با حکومت ستمگران قرار می گیرند. در این نگرش به حیات و اقدامات جانشینان بر حق پیغمبر(صلی الله علیه وآله) ، همه ی آنان «مجاهدين في سبيل الله »اند یعنی در هر لحظه و زمان در حال مبارزه با دشمن در راه وصول به مقصدند. ابتلخی باید اعتراف کرد آنچه طواغیت زمانه یعنی عبدالملک وهشام و منصور دوانیقی و هارون الرشید و امثال آنان از سیره و روش حقیقی ائمه ی طاهرين (عليهم السلام) فهمیدند و دریافتند، پیروان امامان همام در قرون متمادی درک نکردند و نشناختند.

این نگرش واقعی به تاریخ و سیره ی پیشوایان دین، مستند به شواهد و قرائن آشکار، باور عمومی پیش گفته را به چالش میکشد و عموم مسلمانان بویژه پیروان و شیعیان هادیان دین را به اقتدا به آن مقتدایان و تأسی به آن اسوه ها فرامی خواند.

حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (مد ظله العالی) با خلق تعبير «انسان ۲۵۰ ساله» ، معصومین پس از رسول اکرم (صلی الله عليه وآله) را به منزله ی یک انسان می دانند که از سال ۱۱ تا ۲۶۰ هجری قمری همواره در حال «جهاد» با ظلم و انحراف، و مبارزه ی سیاسی حاد ممتد با طواغیت است. گرچه صورت و قالب این مبارزه به تبع شرایط مختلف و به اقتضای زمینه های متفاوت ، مختلف و متفاوت بوده؛ گاهی صلح کرده، گاه به جنگ مسلحانه پرداخته، گاه به مبارزه ی تشکیلاتی پنهانی برای براندازی حکومت ظلم روی آورده و در مواردی کسانی را به جهاد و جنگ مسلحانه ترغیب کرده یا از آنان پشتیبانی مالی نموده است. از این رو، این نگرش کلامی صحیح و استوار در میان متفکران شیعه که همه ی معصومین (عليهم السلام) نور واحدند، به وحدت در مسئله ی مهم جهاد و مبارزه با دشمن نیز توسعه می یابد، و لذا مخاطبه ی با هر یک از ائمه ی هدی (عليهم السلام) و گواهی به جهاد حقیقی او در راه خدا - اشهد انک جاهدت في الله حق جهاده معنی می یابد.

اندیشه ی مبارزه با حکومت جور به قصد براندازی آن و تشکیل حکومتی بر پایه ی ارزشهای الهی که پیام سیره ی پیشوایان معصوم (عليهم السلام) است درسی برای اهل ایمان در دوران سیطره ی طاغوت بر کشور اسلامی ایران نیز داشت. حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (مدظله العالی) که در سال 1350 این بعد مهم در زندگی ائمه (عليهم السلام) پی برده بودند: «اول بار، این فکر برای بنده در سال ۱۳۵۰ و در دوران محنت بار یک امتحان و ابتلا دشوار پیدا شد.»

در مجامع مختلف و در مواجهه با اقشار گوناگون با تبیین این واقعیت مستحکم زندگی ائمه ی معصومین (عليهم السلام)، بذر واقعی حرکت و تکاپو برای ایجاد حکومت اسلامی را در دل و ذهن مشتاقان می افشاندند. براین اساس یکی از وجوه و مظاهر مبارزه ی ایشان با حکومت و سلطنت شاه، تبیین این حقایق اصیل اسلامی است که نتیجه ی آن، بیداری دل و ذهن مخاطبان و توجه به وظیفه ی سرنگونی رژیم طاغوت بود.

پیشنهاد کتاب: کلیات مفاتیح الجنان درشت خط