وهابيت از فرق ضاله اي است كه در زير ساية اسلام نمود پيدا كرده و به مرور بر عليه اسلام و سنن رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ قيام كرده است. وهابيت امروزي را مي توان به دو گروه تقسيم كرد. گروه اول سلفي هاي متعصّب و تندرو كه همة مسلمين جهان، جز خود را تكفير كرده و مشرك مي شمارند و خون و مال و جان و ناموسشان را مباح مي دانند و بيشتر در عربستان، عراق، پاكستان و افغانستان ساكن هستند. گروه دوم وهابيان معتدل و روشنفكر كه اهل منطق و گفتمان بوده و به افكار ساير مسلمانان احترام مي گذارد و نه مسلماني را كافر و مشرك مي شمارند و نه جان و مال و ناموس كسي را مباح مي دانند. اين مجموعه در دو فصل عوامل سقوط و فريادهايي از حرمين به بحث پيرامون اين فرقه پرداخته است. در فصل اول عقايد گروه اول بررسي مي شود: خشونت فوق العاده، تحميل عقيده، تعصّب شديد و افراطي، عدم آشنايي به ارزش هاي فرهنگي، جمود و مخالفت با هر پديدة نوين، ضعف منطق و برداشت نادرست از شش واژه قرآني. فصل دوم به مخالفت با گروه دوم مي پردازند: فريادي از مكه، فريادي از نويسندة شجاع، بيانية هئت علماي بزرگ سعودي در محكوميت خشونت هاي وهابيان.