امامت عبارت است از رياست فراگير ديني، همراه با ترغيب و تشويق مردمان بر حفظ مصالح ديني و دنيايي و منبع آنها از هر چيزي كه بر مصالح ديني و دنيوي آنها لطمه مي‌زند. بزرگان شيعه ضرورت وجود امام را از روي قاعده لطف به صورت گسترده تشريع نموده، اثبات كرده‌اند، كه وجود تكليف و ادامه آن در طول قرون و اعصار، ضرورت وجود امام را در هر عصر و زماني ضروري مي‌نمايد. اما در تنفيذ احكام، اقامه حدود، حفظ شريعت و تاديب امت جانشين پيامبر است و اين در مورد امام دوازدهم نيز مصداق پيدا مي‌كند. درست است كه خيلي از اديان و مذاهب نام مصلح آخر الزمان را مهدي عجل الله تعالي نمي‌دانند، اما در وجود مصلح وجه مشترك دارند كه تاملي در نوشتارها و عقايد ايشان اين مطلب را آشكار مي‌نمايد. نوشتار حاضر بحث پيرامون امامت و ضرورت شناخت آن و موعود باوري و مهدويت در ميان شيعيان اثني عشري و اسماعيليه و زيديه و ساير اديان و مذاهب مي‌باشد.
سبد خرید این کتاب فعلاً فعال نیست
سعی می کنیم این کتاب رو در اسرع وقت موجود کنیم
از این که با شکیبایی همراه ما هستید از شما متشکریم
