عشق علما به امام حسین (ع) و به خصوص آیت الله بهجت منبعی عمیق و چند بُعدی دارد. اولاً، عشقی که علما به امام حسین (ع) دارند ناشی از تأکید قرآن و روایات بر اهمیت و منزلت او است.

امام حسین (ع) به عنوان رهبر کرامتی و مظهر عدالت و شجاعت، با کفاح و شهادت خود نمونه‌ای درخشان از عدالت و تلاش برای حقیقت بود.

از جمله مفاهیمی که آیت الله بهجت به عنوان یکی از بزرگان و مراجع تقلید قویاً تأکید کرد، عدالت و انحراف از سیره امام حسین (ع) بود. کتاب "رحمت واسعه" اثری است که به بیان خصائص سیدالشهدا در کلام آیت الله بهجت می پردازد.

معرفی کتاب رحمت واسعه:

یت الله بهجت به عنوان یکی از علمای بزرگ و عارفان صاحب ارتباط نزدیکی با امام حسین (ع) بود.

اوه طور مداوم در توصیه‌ها و نصایح خود به مردم، اعتلای اخلاقی و عبادیت نمونه امام حسین (ع) را به عنوان قدوه و مدلی برای تقوا و استقامت ترویج کرد.

بنابراین، عشق آیت الله بهجت به امام حسین (ع) نه تنها مبتنی بر عشق و ایمان به اهل بیت (ع) است، بلکه ناشی از شناخت نزدیکی او به سیره و روش امام حسین (ع) و تأثیرگذاری طلاب و مردم به وسیله آن است.

آیت الله بهجت تلاش کرد تا میراث انقلابی امام حسین (ع) را به عنوان راهنمایی برای مردم در زندگی ارائه کند و تأکید کرد که عشق و ادب به امام حسین (ع) نه تنها محدود به ماه محرم است، بلکه باید در زندگی روزمره ما نیز حضور داشته باشد.